ANMA GÜNÜ 29 MAYIS 2011

             Can dostlarım ;                

    Alemleri  Rabbi  yüce  yaratıcımız C. Allaha o hamd senalar olsun.   Böyle güzel bir bahar günü bizi birbirimize kavuşturdu. C. Hakka Ne kadar  Şükür etsek yine de azdır.   İki cihan serveri  efendimiz M.Mustafa’ya  Selatü selam olsun.  İlahi Kader  bizleri  böyle dağlık ve kayalık  mekanlarda  dünyaya getirdi. Doğup büyüdüğüz  bu topraklara  kadirşinaslığın bir  göstergesi olarak  burada bulunuyoruz. Garip dünyamız  benzer  şartlarda şekillendi.  Gözümüzü açtığımız  bu köyümüzün ekonomik ve sosyal şartları insanımıza yetersiz geldi.  Her birimiz  yurdun dört bir köşesine  hatta  dünyanın  çeşitli ülkelerine dağılıp gittik. Fakat insanımız bu durumdan asla yılmadı. Çok çalışarak,  çok ıstıraplar  çekerek fırsata  çevirmesini bilmiştir. Elhamdülillah  bu gün Konya da  Bozkırlılar olarak alnımız açık Yüzümüz açık olarak  varlığımızı sürdürüyoruz.         Muhterem kardeşlerim  uzak diyarlardan bin bir  meşakkete  katlanarak  dostluk adına  gönül yapmak adına  buraya kadar geldiniz,.Allah da sizin  gönlünüzü yapsın.  Allah Cümlenizden  razı olsun. Yunus bir  sözünde derki   Hak çalabım Hak çalabım sencileyin yok çalabım.   Ne Sultan ne baylardasın  Ne köşk  ne saraylarda sın. Girdin miskinler gönlüne edindik durak çalabım der. Cenab Allahın  Rızası gariplerin gönlündedir.  Onun için bizler buraya gönüller yapmaya geldik  Sizler bir araya gelerek  dostluk ve kadirşinaslığın en güzel örneğini verdiniz.  Bozkır civarında örnek olduğumuz gibi  Konyamız da  dahi köyümüzün adını hep iyiliklerle duyulur oldu.  İnşallah burada  yenen yemekler  verilen yardımlar, insanların birbirine karşı  yapmış olduğu konuşmalar gülümsemeler sadaka hükmüne geçer.  Beldemize  ve insanımıza gelebilecek  bela ve musibetlere  engel olur.             Bu noktaya nasıl geldik.   1990-91 yıllarıydı bendeniz yaya olarak Köyden yaylaya geldim.   İlk aklıma gelen tabiî ki  ebemdir. Ve diğer bu obalarda yaşayan ihtiyarelerdir. Benim hayatım  da Yaylanın ayrı bir yeri vardır. Hiçbir zaman da  yaylada geçen günlerimi unutamadım.  Baktım ki yayla evlerimiz yıkılmış obalarımız  perişan olmuş.  Bu obaların  ihtişamlı günleri aklıma geldi. Her taşın başında  kendi kendime ağladım, ağladım.  Acaba dedim biz  geçmişimizi  hiç  olmazsa bir nebze hatırlasak  ebelerimize dedelerimize hayır dua etsek diye  mahzun ve mükedder olarak köye döndüm. 1995 yılı 25 Mayısında 15-20 arkadaşla yaylada bir buluşma gerçekleştirdik. Bu buluşma doğrusu pek de güzel olmamıştı.  Ancak Medyacık düzünde üç beş arkadaşla bu konuyu konuştuk .Yaylada nasıl bir buluşma gerçekleştirebiliriz şeklinde bir müzakere yaptık.   Bu fikirler zamanla gelişti 1996 yılının kasım ayında 7-8 arkadaşla  sık sık toplantılar yapmaya başladık. Nihayet  1997 yılı 6 Temmuzunda ilk  Yayla gününü icra ettik. Bize deniliyor ki bir derneğimiz var mı?   Evet bizim derneğimiz gönüllerde kuruldu. Bu gönül hareketi efkarı umumiye de makes buldu.  Bu hareketin mekanı  gariplerin mahzunların yüreğidir.  Üyeleri başta köylülerimiz olmak üzere  Yaratılanı Yaratan hatırına seven tüm dostlarımızdır. Gelirleri ise  cömertlerin himmetidir. Giderleri ise işte şu topluluğa sunulan ikramlardır.  Yöneticisi başkanı, başı sonu olmayıp aciz ve fakir önde görünen bazı hizmetkarları vardır.  Gayesi ise  Yaratıcının rızasını kazanmaktır. C.Allahın izni keremi siz  dostlarımızın gayretiyle  bu günlere geldik.  Bizler biraz önde görünerek belki  gerçek ücretimizin karşılığıNı bu fani  alemde tüketiyoruz. Gerçek fedakarlık yapan kahramanlar sizlersiniz.  Sizler olmadan  yapılanlar bir anlam ifade etmez. Bu tür hizmetleri bir ibadet neşvesi içerisinde  deruhte etmeliyiz.   Acizane bu kardeşiniz  ömrü  yettiği sürece  bu tür  hizmetlerin takipçi olacaktır.  9. kez bir araya geliyoruz. Bizler  niyetimiz iyi olmakla  beraber; belki bu işin usulünü adabını bilmediğimiz için  gönül kırmış  kalp yıkmış olabiliriz.  Hakkınızı helal ediniz.  Her  toplantımızda  birçok hısım ve akrabalarımızla görüştük, tanıştık, kaynaştık. Çok güzel konuşmalar   yapıldı.  Şiirler okundu.  Geçmişlerimiz adına  Tespihler çekildi,  dualar edildi.  Her birisi bir yadı cemil olarak mazide ki yerini aldı.   Fiilen toplantımıza iştirak edemeyen hemşehrilerimizin gönlü de bizlerledir. Onlarda  bu  toplantıların güzel geçmesini  canı gönülden arzu ederler. Çünkü onlarda  burada geçen mevzuları en az birkaç yıl dillerinde terennüm edecekler.     Geçen Zaman
Hiç olmazsa unutmamak isterdim.
Eski geceler, sevdiklerimle dolu odalar...
Yalnız bırakmayın beni hatıralar.
Az yanımda kal çocukluğum,
Temiz yürekli uysal çocukluğum...
Ah, ümit dolu gençliğim,
İlk şiirim, ilk arkadaşım, ilk sevgim...
-Doğduğum ev. Küçük bahçemiz bağımız
Bir tek kapının sesini.
Arıyorum aklımda bir ninni bestesini...
Böyle uzaklaşmayın benden, yaşadığım günler.
Güneş, getir bir bayram sabahını.
Açılın, ıstırapla açılın tekrar
Çocuk dizlerimdeki yaralar,
Hepiniz benimsiniz:
Mektebim, sınıflarım, oturduğum sıralar...
Yalnız hatırlamak,  anmak istiyorum
Nerdesin sen nerde içi dışı nur dolu ebem
Rengine doymadığım o sema,
Ahengine kanmadığım ırmak.
Bırakıp her şeyi nereye gidiyorum?
Neler geçmişti aklımdan,
Nedendi ağladığım, nedendi güldüğüm?
Ah nasıldı yaşamak       

     Gelin hep birlikte  “Kini yapraklara yazalım, sonbahar geldiğinde kuruyup dökülsün diye. Öfkeyi karlara yazalım, güneş çıkınca eriyip yok olsun diye. Nefreti bulutlara yazalım, rüzgâr çıkınca dağılsın diye. Sevgiyi insanların gönlüne yazalım tüm cihana  yayılsın” diyelim.  Bu vesile ile en kalbi sevgi ve saygılarımı sunarım. Hakkınızı helal edin.  C.Allaha emanet olunuz.  Sevgiyle kalın, hoşça kalın benim güzel dostlarım.     

     29 Mayıs1.2011         
     Mustafa ŞEN  

      Karbayır Köyü